احتسی قهوتی
(قهوه ی خود را می نوشم)
مَعَ دخانِ احزانی
(همراه دود غم هایم)
طولَ الیوم
(در طول شبانه روز)
تاتی فی اشتیاقی
(با دلتنگی می اید)
حالهَ النوم
(حس خواب آلودگی)
زمنُُ جمیل
( چه روزگاری زیبایست)
من شدهِ الضیاع
(از شدت این گُم شدن)
عمرُُ طویلُُ!
(چه عمر درازیست)
من شدهِ الفراغ
(از شدت این رهایی)
اصحو بعد نومی هذا
(بعد از این خوابم بیدار می شوم)
کملکِِ فوقَ سماءِ الدنیا
(مانند پادشاهی در بالای اسمان دنیا)
مُحلقاََ مُبتسماََ فی الهوی
(در حال پرواز و لبخندزنان در این خیال و هوس )
پنجره بیداری
چه دلپذیر است این منظره ی بیداری فردا آبی فام و زیبا لیک هنوز یک افسانه است همچو گل چیده شده از خویش آرزوی پروانه
۲۵ تیر ۱۴۰۴
