ژرفای وجود…

رخت بر پیکر وجود انباشتن
سنگین شدن بر ماتم زندگی
خسیسنانه گریستن بر شادی مرگ
چه کنیم که تا ابد بر این بالین
خفتن ادامه دار است و هنوز
یک دم سکوت نزاید این آبستن خویشتن
فارغ کی توان بود؟
عاشق می توان بود؟
مگر آن لحظه جاودانی
لحظه انتظار در خموشی همیشگی
در  آزادی بی در  و رهایی
خفتن و خفتن در مطلق نبودن
زیستن و زیستن بر شفای اشتیاق
آموختن و آموختن از ژرفای وجود