یک پژوهشگر حوزه حقوق خانواده با اشاره به خلأهای موجود در قوانین فعلی، تاکید کرد که قانون مدنی ایران برای بیماریهای نوپدید و پرخطر مانند HIV و هپاتیت، راهکار مشخصی برای فسخ نکاح پیشبینی نکرده است.
مهمترین خلأها و نابرابریهای قانونی موجود:
- عدم پیشبینی حق فسخ مستقیم برای زوجه: در صورت ابتلای شوهر به بیماریهای مسری و مقاربتی، قانون به زن تنها حق میدهد از نزدیکی امتناع کند، اما حق فسخ مستقیم برای او پیشبینی نشده است. زن تنها در صورت اثبات عسر و حرج میتواند تقاضای طلاق کند.
- نابرابری در حق فسخ: فهرست عیوب جسمانی که برای هر یک از زوجین حق فسخ ایجاد میکند، یکسان نیست. برای مثال، ابتلا به جذام در زن به مرد حق فسخ میدهد، اما عکس آن صادق نیست.
- بلاتکلیفی بیماریهای نوپدید: قوانین فعلی، که عمدتاً مربوط به دههها پیش هستند، بیماریهای پرخطر جدید مانند ایدز (HIV) و هپاتیت را پوشش نمیدهند و در مورد آنها سکوت کردهاند.
بیشتر بخوانید
- فسخ و طلاق زرتشتیان ایران
- رویه قضایی: انصراف زوجه از «مطالبه حقوق مالی ناشی از زوجیت»،
- رویه قضایی: فسخ نکاح به دلیل بیماری زگیل تناسلی زوجه
راههای موجود در چارچوب فعلی:
- زنی که شوهرش پس از عقد به یک بیماری مقاربتی مبتلا شود، میتواند با استناد به ماده ۱۱۲۷ قانون مدنی از نزدیکی خودداری کند و این امتناع مانع دریافت نفقه نخواهد بود.
- در صورت اثبات عسر و حرج ناشی از بیماری برای یکی از زوجین (اغلب زن)، میتوان از دادگاه درخواست طلاق نمود.
ضرورت بازنگری قانونی:
کارشناسان بر لزوم بازنگری در مواد قانونی مربوط به فسخ نکاح تأکید دارند. این بازنگری باید با هدف برقراری عدالت بیشتر بین زن و مرد و تطبیق قوانین با تحولات پزشکی و بیماریهای نوظهور انجام شود تا از حقوق و سلامت هر دو طرف ازدواج به شکل متوازن حمایت گردد.
