چه دلپذیر است
این منظره ی بیداری فردا
آبی فام و زیبا
لیک هنوز یک افسانه است
همچو گل چیده شده از خویش
آرزوی پروانه ، هنوز در دام پیلگی است
درون خانه ی ویرانی امشب
خدا نیز خسته است
چه دلپذیر است
این پنجره بیداری
آسمان و دریا
عشق و رویا
در این بستر زندگی همه یکسان و یکی است
چه دلپذیر است
این پنجره آزادی
رو به دریا
محو کننده خاطره ها
افق از دور دست ها ماندنی است
نزدیک ساحل اندیشه ها
انسانی با گنجی زِ خویش، آرمیده است