مابین سطرِِ و سطر
(در میان سطری و سطر دیگری)
والقلمُ یشتاقُ لالّحروفِ
(و مداد برای حروف دلتنگی می کند)
نحوَ السماءِ صارخاً
(رو به سوی اسمان در حال فریاد زدن)
ناسیاً
(درحال فراموش کردن)
حافیاً
(در حالت پابرهنگی)
فی اشواکِ الوعی و الجمالِ
(در خار های اگاهی و زیبایی)
وفی احزانِ الحبِ و الخیالِ
(و در غم های عشق و خیال)
وانا اکتبُ من جدید
(و من از نو می نویسم)
والحبرُ راقصُ فی الورید
(و جوهر در رگ ها می رقصد)
والقلمُ ثائرُ للّوعید
(و مداد برای روز موعود قیام کرده است)
رهایی از خویش
نوشیدن جامی لبریز از هیاهوی خویش به وقت شام و آخرین شروع آشنایی این چنین می را باید نوشید آرام و بی وقفه و واهمه
۱۸ آبان ۱۴۰۴
