احمد نورانی

۲۲ خرداد ۱۴۰۳

منظره ی امید…

کنج این کلبه ی سکوت
بیداری ، دری رو به دریاست
منظره ی غمی که زیبا ست
ساحلِ ممتد از لحظه های عریان
موج های سربی فان
محو کننده خاطره هاست
از دیار دور دست ها
شبح سرد جزیره ی شادکامی
در ماتم غروب آفتابی تکراری
در آغوش سرخ تکه ابرها آرمیده است
رنگ امید افکنده در افق
آواز  مرغان امید دریایی
در شن های بی حس تنهایی
نقش امید کشیده است
اُمیدی که بسی حس ناامیدی ست
خیره نگاهی که می پندارد امیدی ست

مشاوره آنلاین و رایگان موسسه حقوقی نوران وکیل

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *