همچو رقص…

ای لحظه ی عمیق مرگ
که همچو  لحظه ی خوابِ گمگشته از راه دراز
در آغوش رختخواب خویش
لذیذ  و سکر آوری
آیا این آخرین سراب است؟؟
یا اولین جرعه ی شیرین یک شراب ناب
انتخاب ِجام زندگی یا شراب مرگ؟
آرام و آهسته می‌خزد
این مار سمج مرگ
تند و پریشان می پرد
این عقاب بزرگ زندگی
تا پروازِ  زیستن را
با هر دو بالش بیاموزد
اوج گیرد بر بام فتح قله ی خویش
دید زند بر عمق ژرف دریای خویش
پرواز کند
دور پرواز کند با این دو بال خیال
پرواز کند
با مار و عقاب اش
با جام و شراب اش
همچو رقص، پای کوبان پرواز کند
لحظه های جاودانی ، با هر چه هیچ و محال
لحظه خروش مرگ
لحظه شروع زندگانی