احتسی قهوتی
(قهوه ی خود را می نوشم)
مَعَ دخانِ احزانی
(همراه دود غم هایم)
طولَ الیوم
(در طول شبانه روز)
تاتی فی اشتیاقی
(با دلتنگی می اید)
حالهَ النوم
(حس خواب آلودگی)
زمنُُ جمیل
( چه روزگاری زیبایست)
من شدهِ الضیاع
(از شدت این گُم شدن)
عمرُُ طویلُُ!
(چه عمر درازیست)
من شدهِ الفراغ
(از شدت این رهایی)
اصحو بعد نومی هذا
(بعد از این خوابم بیدار می شوم)
کملکِِ فوقَ سماءِ الدنیا
(مانند پادشاهی در بالای اسمان دنیا)
مُحلقاََ مُبتسماََ فی الهوی
(در حال پرواز و لبخندزنان در این خیال و هوس )
شب اندوه….
در اندوه شبی ظلمانی شعله خاموش شده است در خانه خویش اندوه می تابد از مهتاب این آسمان خاموش سایه ها فقط مانده در هیاهوی
۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
