تابلوی نقاشی اثری از «ونسان ونگوگ با موضوع :”هوا خوری در حیاط زندان”
این نقاشی در پشت جلد کتاب حقوق کیفری اختصاصی ( جرایم علیه اموال) دکتر میرصادقی نشر نیز چاپ شده است.
– ونگوگ» نقاش چیره دست هلندی فعالیت هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال ۱۸۸۰ و در سن ۲۷ سالگی آغاز کرد. برخی از مشهورترین کارهای او در دو سال پایانی عمرش خلق شدند.
او فقط در دو ماه پایانی عمرش، ۹۰ نقاشی از خود باقی گذاشت. خالق «شب‌های پرستاره» و «گل‌های آفتابگردان» .او در ۲۹ جولای ۱۸۹۰ در سن ۳۷ سالگی در میان کشتزارها، گلوله‌ای به سینه خود شلیک کرد و روز بعد از ان درگذشت.
حال در در متن ذیل تفسیری جالب از این اثر هنری به قلم یکی از نویسندگان خوش ذوق را می خوانیم.
《این نقاشی اثری از «ونسان ونگوگ» است. می‌دانیم که در تحلیل یک اثر با روایت سطحی آن کاری نداریم و به دنبال کشف و درک لایه‌های عمیق‌تری می‌رویم که به زیست آن اثر کمک می‌کند.
در این نقاشی در نگاه اول عده‌ای زندانی را می‌بینیم که تحت نظارت زندان‌بانان به هواخوری آمده‌اند. در برداشت دوم است که خوانش رمزها آغاز می‌شود. در این تصویر می‌توان چندین پنجره دید که بالاتر از جایی قرار دارند که بتوان به آن دسترسی داشت. از این‌رو می‌توان گفت زندانیان آزادی (پنجره) را فراتر از امکانات خود می‌دانند.
افراد اقدام به ساختن یک حلقه کرده‌اند، دایره نمادی از بی‌نهایت است. می‌توان گفت این افراد حبس را پذیرفته‌اند و این اسارت برایشان مسئله‌ای همیشگی است زیرا در چهره‌ی افرادی که حلقه را ساخته‌اند، عصیانی دیده نمی‌شود یا میلی به فرار. فقط یکنفر آن‌ها سرش را بلند کرده است. پس با توجه به پنجره‌های دور و حلقه‌ی دایره می‌توان به ترسیم تداوم اسارت در این اثر باور داشت.
حال کمی تحلیل را انتزاعی‌تر می‌کنیم و آن را به درون تمام انسان‌ها تعمیم می‌دهیم.
گروه زندانیان می‌توانند شخصیت‌های درونی یک فرد باشند که به جای ساختن یک دیالکتیک و تشکیل تز و آنتی تز یا متضادهایی که از برخورد آن‌ها حقیقت کلانی بیرون بیاید همه بطرز اسفباری با هم هماهنگ شده‌اند. یعنی درون فردی که تحت نظارتِ وجدان(افرادی که دارند نظارت می‌کنند) یا تحت ایدئولوژی طبقه‌ی حاکم تمام حس عصیانی و شورشی خود را از دست داده است و به صورت جزیی رام و بی‌خطر درآمده که اسارت را پذیرفته است. بنابراین این نقاشی می‌تواند درون یک انسان ازخودبیگانه را به نمایش گذاشته باشد》
