می شود رست از دام این امید
از بام منظرِ قله ی دگر
تور یأس را می توان از نو بیرون کشید
راهی فرا تر از دام و این بام ساخت
راهی پر ز سختی و طوفان و ناهمواریست
طولانی تر از فراسوی واقعیت و خیال
آذوقه اش شکیبایی وهوشیاری و بی قراریست
نیازش روانی پولادین صفت همچو اب
نگاهش چشمانی به رنگ آبی آینده ساز
همچو جویبار کوهی بی حساب
همچو دریای ژرف و بی نقاب
عقابانِ با وقارش با طرب می خوانند
ماهیانِ آزادش چشمک زنان می دانند
این صیاد با تور خود
این چشمان با نور خود
بی امید وبی یأس
چنبره زده بر زورق خویش
تنها آرمیده بر سنگ فرش خویش
بی دلیل و عاصی
از پی شکارِ عسل و ماهی
پا به کوه و صحرا نکوفته است
دل به دریا و تماشا نزده است
تنها از بهر این دریا آمده
تنها از منظر این کوه بلند
از پی این زندگی زاده شده است
می شود رست از وهم سایه ها
سایه ی امید
سایه ی یأس
یا هرچه نامش وهم و هراس آمده است
تور خیال خود را وانهان(۱)
شناور کن روی دریای جان
از فراز تنهایی کوه خویش
تور خود را نیفکن هر بار
بلکه
خود را از بلندای کوه ات
به سقوط عمق ژرفای درون ات
نه یک بار خود را
صد بار صد بار
رها کن و بینداز
(۱)معنای : ” وا نهان ”
لغت نامه دهخدا:
وانهادن. [ ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) نهادن :
” بس است این طاق ابرو ناگشادن
بطاقی با نطاقی وانهادن. “《نظامی.》
|| مقرر کردن. نصب نمودن. نشاندن. || پاها را به زیر نهادن. || بازنهادن. عوض و بدل کردن. ( ناظم الاطباء )
/ abadis.ir
