حق ملاقات فرزند پس از طلاق, هم حق مرد و زن است و هم حق فرزند. از آنجا که تضییع این حق صدمات عاطفی و روحی جبران ناپذیری به افراد محق وارد می‌سازد در این پست علاوه بر مشخص ساختن جوانب مختلف مسئله حق افراد مرتبط برای ملاقات فرزند, قصد داریم یک نمونه درخواست حقوقی با موضوع دادخواست ملاقات فرزند مشترک در اختیار خوانندگان وبسایت قرار دهیم. در این پست موضوعات ذیل بررسی می‌شوند:
- حق ملاقات فرزند به چه معناست؟
- دعوای حقوقی و کیفری حق ملاقات فرزندان
- نمونه دادخواست ملاقات فرزند مشترک
- قوانین و مقررات مربوط به حق ملاقات فرزند مشترک
حق ملاقات فرزند به چه معناست؟
حق ملاقات یک حق طبیعی و قانونی برای والدین و خود فرزند است و ممانعت از این حق صدمات روحی و معنوی فراوانی به والدین و طفل وارد می‌کند. بر همین اساس به موجب ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی‌باشد حق ملاقات طفل خود را دارد. تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوط به آنها در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه است.
لازم به ذکر است هرچند قانون مدنی ایران حق ملاقات را برای پدر و مادر شناخته است. ولی این حق منحصر به آنها نیست و اجداد پدری و مادری نیز نباید از حق ملاقات محروم گردند و حتی در هر مورد که دادگاه ملاقات طفل با سایر خویشان مثل برادر و خواهر را ضروری و مفید تشخیص دهد، می‌تواند در این زمینه رأی مناسب صادر کند.
دعوای حقوقی و کیفری حق ملاقات فرزندان
مطابق قانون هر یک از پدر یا مادر (یا هر شخص ذیحق مثل اجداد و برادر و خواهر) که از ملاقات طفل محروم شده است می‌تواند برحسب تشخیص خود در هر یک از دادگاه کیفری یا دادگاه خانواده طرح دعوا کند. برای مشاهده دعوای کیفری به نمونه شکواییه ممانعت از ملاقات فرزند مراجعه کنید.
برهمین اساس برای طرح دعوای حقوقی خواهان ملاقات با طفل باید یک دادخواستی با خواسته ملاقات فرزند با ذکر مشخصات وی به همراه دلایل اثبات خود را در یکی از دفاتر خدمات قضایی خطاب به دادگاه خانواده محل اقامت خوانده یعنی کسی که حضانت فرزند را به عهد دارد ثبت کند.
لازم به ذکر است اگر ملاقات با طفل لازم و فوری باشد به استناد ماده ۷ قانون حمایت خانواده دادگاه می‌تواند پیش از اتخاذ تصمیم در مورد اصل دعوی به درخواست یکی از طرفین در اموری از قبیل حضانت، نگهداری و ملاقات طفل و نفقه زن و محجور که تعیین تکلیف آنها فوریت دارد بدون اخذ تأمین، دستور موقت صادر کند. این دستور بدون نیاز به تأیید رییس حوزه قضایی قابل اجراء است.
مقاله مرتبط: چگونه حضانت فرزند از پدر و مادر سلب می‌شد؟
نمونه دادخواست ملاقات فرزند مشترک
در ادامه برای شما عزیزان یک نمونه دادخواست جهت برآورده ساختن حق ملاقات فرزند مشترک – تنظیم شده توسط موسسه حقوقی نوران وکیل- را آماده نمودیم. موسسه نوران وکیل اولین موسسه حقوقی در کشور است که با ارائه خدمات حقوقی آنلاین در راستای تسهیل مشاوره حقوقی تخصصی، تنظیم اوراق قضایی و معرفی وکیل حرفه‌ای در کمترین زمان و با کمترین هزینه ممکن، امکان استفاده از این خدمات را برای شما هموطنان عزیز فراهم نموده است.
خواهان:…
کدملی:….
اقامتگاه:…
خوانده:…..
کدملی:…
اقامتگاه:…
خواسته:
۱-درخواست ملاقات فرزندان مشترک (بنام‌های علیرضا، موسی، کاظم)
۲-تعیین زمان و مکان ملاقات
۳- بدواً تقاضای صدور دستور موقت بر ملاقات
ضمایم و دلایل:
کپی تمام صفحات شناسنامه_ کپی سند ازدواج _ کپی سند طلاق – گواهی عدم امکان سازش شماره……
شرح دادخواست:
ریاست محترم دادگاه خانواده شهرستان ….
با سلام
احتراماً به استحضار می‌رساند:
اینجانب….. با خوانده آقای…. به موجب عقدنامه شماره…… مورخ ۳۰/۴/۹۰ در دفترخانه ازدواج شماره ………شهرستان اهواز عقد ازدواج دائم منعقد نمودیم. حاصل این ازدواج سه فرزند پسر به نام های علیرضا (۱۲ ساله)_ موسی (۱۱ ساله) و کاظم (۸ ساله) می‌باشد. به علت اختلافات متعدد در زندگی مشترک، اینجانب با خوانده به موجب طلاق نامه شماره………. صادره از دفترخانه طلاق……… از یکدیگر جدا شده‌ایم. با توجه به گواهی عدم امکان سازش شماره …. این که فرزندان مشترک تحت حضانت خوانده می‌باشد، ایشان به بهانه‌های مختلف از ملاقات اینجانب با فرزندان جلوگیری می‌کنند و این عمل فرزندان را نیز در معرض آسیب‌های روحی قرار داده است. لذا با استناد به ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی و ماده ۷ قانون حمایت خانواده، صدور حکم مبنی بر ملاقات اینجانب با فرزندان و همچنین تعیین زمان و مکان ملاقات را به انضمام کلیه خسارات قانونی و هزینه‌های دادرسی استدعاست.
قوانین و مقررات مربوط به حق ملاقات فرزند مشترک
از قانون مدنی
ماده ۱۱۷۴ – در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی‌باشد حق ملاقات طفل خود را دارد تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوط به آنها در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه است.
ماده ۱۱۷۵ – طفل را نمی‌توان از ابوین و یا از پدر و یا از مادری که حضانت با اوست گرفت مگر در صورت وجود علت قانونی.
از قانون حمایت خانواده مصوب ۹۱
ماده ۷ – دادگاه می‌تواند پیش از اتخاذ تصمیم در مورد اصل دعوی به درخواست یکی از طرفین در اموری از قبیل حضانت، نگهداری و ملاقات طفل و نفقه زن و محجور که تعیین تکلیف آنها فوریت دارد بدون اخذ تأمین، دستور موقت صادر کند. این دستور بدون نیاز به تأیید رئیس حوزه قضایی قابل اجراء است. چنانچه دادگاه ظرف شش ماه راجع به اصل دعوا اتخاذ تصمیم نکند، دستور صادرشده ملغی محسوب و از آن رفع اثر می‌شود، مگر آنکه دادگاه مطابق این ماده دوباره دستور موقت صادر کند.
ماده ۴۰ – هرکس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند یا مانع اجرای آن شود یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذینفع و به دستور دادگاه صادرکننده رأی نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می‌شود.
ماده ۴۱ – هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت او است یا در صورتی که مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند و یا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی حق شود، می‌تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند.
تبصره ـ قوه قضائیه مکلف است برای نحوه ملاقات والدین با طفل ساز و کار مناسب با مصالح خانواده و کودک را فراهم نماید. آیین نامه اجرائی این ماده ظرف شش ماه توسط وزارت دادگستری تهیه می‌شود و به تصویب رئیس قوه قضائیه می‌رسد.
ماده ۴۲ – صغیر و مجنون را نمی‌توان بدون رضایت ولی، قیم، مادر یا شخصی که حضانت و نگهداری آنان به او واگذار شده است از محل اقامت مقرر بین طرفین یا محل اقامت قبل از وقوع طلاق به محل دیگر یا خارج از کشور فرستاد، مگر اینکه دادگاه آن را به مصلحت صغیر و مجنون بداند و با درنظر گرفتن حق ملاقات اشخاص ذی حق این امر را اجازه دهد. دادگاه در صورت موافقت با خارج کردن صغیر و مجنون از کشور، بنابر درخواست ذی نفع، برای تضمین بازگرداندن صغیر و مجنون تأمین مناسبی اخذ می‌کند.
ماده ۴۳ – حضانت فرزندانی که پدرشان فوت شده با مادر آنها است مگر آنکه دادگاه به تقاضای ولی قهری یا دادستان، اعطای حضانت به مادر را خلاف مصلحت فرزند تشخیص دهد.
از قانون آیین دادرسی مدنی
ماده ۳۱۰ – در اموری که تعیین تکلیف آن فوریت دارد، دادگاه به درخواست ذینفع برابر مواد زیر دستور موقت صادر می‌نماید.
منابع
