دستور موقت یا دادرسی فوری در دعاوی خانواده به چه معناست؟ اگر شما به دنبال یک راهکار فوری و سریع قانونی در مورد مشکل حقوقی خود هستید در این پست با ما همراه شوید تا یک نمونه دادخواست دستور موقت مبنی بر استرداد طفل به همراه بررسی نکات مهم را برای شما تهیه نمودیم.
در این پست موارد زیر بررسی می شود:
- دستور موقت به چه معناست؟
- شرایط و موارد صدور دستور موقت در دعاوی خانواده
- نمونه دادخواست دستور موقت مبنی بر استرداد طفل
- قوانین و مقررات مربوط به دادرسی فوری و حضانت
دستور موقت به چه معناست؟
دستور موقت یا دادرسی فوری عبارت است از دستوری که مراجع قضایی(دادگاه خانواده ،دادگاه حقوقی و دیوان عدالت اداری) در مواردی بر حسب درخواست خواهان نسبت به امور مهم و فوری پیش بینی شده در قانون صادر می کند.
بر همین اساس به موجب مواد ۳۱۰ ،۳۱۹ ۳۲۵ قانون آیین دادرسی مدنی در اموری که تعیین تکلیف آن فوریت دارد، دادگاه به درخواست ذینفع(خواهان) و با اخذ تامین مناسبی(مثل وجه نقد، وثیقه ملکی ، ضمانت نامه بانکی و…) بعد از تایید و موافقت رئیس حوزه قضایی دستور موقت صادر می نماید.
لازم به ذکر است درخواست صدور دستور موقت ممکن است قبل از مطرح شدن اصل دعوای اصلی یا ضمن اقامه دعوا در دادخواست ویا پس از اقامه دعوا در جریان دادرسی مطرح شود.
شرایط و موارد صدور دستور موقت در دعاوی خانواده
برابر با ماده ۷ قانون حمایت خانواده دادگاه می تواند پیش از اتخاذ تصمیم در مورد اصل دعوا مثل طلاق ،الزام به تمکین ،مطالبه نفقه ،سلب حضانت ،عزل یا نصب قیم و.. به درخواست یکی از طرفین در امور زیر که تعیین تکلیف آنها فوریت دارد بدون اخذ تأمین، دستور موقت صادر کند:
- حضانت
- نگهداری و ملاقات طفل
- استرداد طفل
- نگهداری و ملاقات محجور
- استرداد محجور
- نفقه زن
- نفقه طفل یا محجور
- و….
لازم به ذکر است دستور موقت در دعاوی مربوط به امور خانواده بدون نیاز به تأیید رئیس حوزه قضایی قابل اجراء است و چنانچه دادگاه ظرف شش ماه راجع به اصل دعوی اتخاذ تصمیم نکند، دستور صادرشده ملغی محسوب و از آن رفع اثر می شود، مگر آنکه دادگاه مطابق این ماده دوباره دستور موقت صادر کند.
نمونه دادخواست دستور موقت مبنی بر استرداد طفل
حال در ادامه یک نمونه دادخواست دستور موقت مبنی بر استرداد طفل – تنظیم شده توسط تیم حقوقی موسسه نوران وکیل – را برای شما عزیزان آماده نمودیم. جهت تنظیم انواع اوراق قضایی تخصصی و حرفه ای( دادخواست ، شکواییه ، لایحه دفاعی و اظهارنامه) کافیست با ما از طریق مشاوره حقوقی آنلاین رایگان موسسه نوران یا ایمیل درارتباط باشید تا کارشناسان ما بهترین راهکار قانونی را به شما پیشنهاد کنند.
خواهان:
خوانده:
خواسته: دستور موقت به استرداد طفل
دلایل و مستندات:
۱-رونوشت کارت ملی
۲-رونوشت سند ازدواج شماره….
۳-رونوشت سند طلاق شماره….
با سلام به استحضار می رساند:
اینجانب…. با خوانده محترم آقای… به موجب سند ازدواج شماره ………. مورخ ……. دفترخانه شماره ……. شهرستان ……. عقد ازدواج دائم منعقد کرده ایم که ثمره این ازدواج فرزند دختر/پسر به نام …….. متولد …. می باشد. نظر به این که اختلافات متعددی در زندگی مشترک بوجود آمد، اینجانب و خوانده به موجب سند طلاق شماره …….. مورخ ……….. دفتر طلاق ………. از یکدیگر جدا شده ایم و فرزند مشترک در نزد خوانده می باشد. با توجه به این که (حضانت فرزند تا ۷ سالگی با مادر و یا بعد از ۷ سالگی با پدر است) خوانده بدون دلیل موجه از تحویل فرزند به اینجانب خودداری می ورزند و فرزندم را در معرض لطمه های جسمی و روحی قرار داده اند.( لازم به ذکر است فرزند مشترک ۱ سال سن دارد) لذا با تقدیم این دادخواست از محضر دادگاه محترم استنادا به مواد ۱۱۶۸ و ۱۱۶۹ قانون مدنی و مواد ۳۱۰، ۳۱۸ و ۳۲۰ قانون آیین دادرسی مدنی و ماده ۷ قانون حمایت خانواده با عنایت به فوریت امر تقاضای رسیدگی و صدور دستور موقت مبنی بر استرداد فرزندم را استدعا دارم.
قوانین و مقررات مربوط به دادرسی فوری و حضانت
از قانون آیین دادرسی مدنی
ماده ۳۱۰ – در اموری که تعیین تکلیف آن فوریت دارد، دادگاه به درخواست ذینفع برابر مواد زیر دستور موقت صادر می نماید.
ماده ۳۱۱ – چنانچه اصل دعوا در دادگاهی مطرح باشد مرجع درخواست دستور موقت، همان دادگاه خواهد بود و در غیر این صورت مرجع درخواست، دادگاهی می باشد که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را دارد.
ماده ۳۱۲ – هرگاه موضوع درخواست دستور موقت، در مقر دادگاهی غیر از دادگاههای یاد شده در ماده قبل باشد، درخواست دستور موقت از آن دادگاه به عمل می آید، اگرچه صلاحیت رسیدگی به اصل دعوا را نداشته باشد.
ماده ۳۱۳ – درخواست دستور موقت ممکن است کتبی یا شفاهی باشد. درخواست شفاهی در صورتمجلس قید و به امضای درخواست کننده می رسد.
ماده ۳۱۴ – برای رسیدگی به امور فوری، دادگاه روز و ساعت مناسبی را تعیین و طرفین رابه دادگاه دعوت می نماید. درمواردی که فوریت کار اقتضا کند می توان بدون تعیین وقت و دعوت ازطرفین و حتی در اوقات تعطیل و یا در غیر محل دادگاه به امور یاد شده رسیدگی نمود.
ماده ۳۱۵ – تشخیص فوری بودن موضوع درخواست با دادگاهی می باشد که صلاحیت رسیدگی به درخواست را دارد.
ماده ۳۱۶ – دستور موقت ممکن است دایر بر توقیف مال یا انجام عمل و یا منع از امری باشد.
ماده ۳۱۷ – دستور موقت دادگاه به هیچ وجه تاثیری در اصل دعوا نخواهد داشت.
ماده ۳۱۸ – پس از صدور دستور موقت در صورتی که از قبل اقامه دعوا نشده باشد، درخواست کننده باید حداکثر ظرف بیست روز از تاریخ صدور دستور، به منظور اثبات دعوای خودبه دادگاه صالح مراجعه و دادخواست خود را تقدیم و گواهی آن را به دادگاهی که دستور موقت صادر کرده تسلیم نماید. در غیر این صورت دادگاه صادرکننده دستور موقت به درخواست طرف، ازآن رفع اثر خواهد کرد.
ماده ۳۱۹ – دادگاه مکلف است برای جبران خسارت احتمالی که از دستور موقت حاصل می شود ازخواهان تامین مناسبی اخذ نماید. دراین صورت صدور دستور موقت منوط به سپردن تامین می باشد.
ماده ۳۲۰ – دستور موقت پس ازابلاغ قابل اجراست و نظر به فوریت کار، دادگاه می تواند مقرردارد که قبل از ابلاغ اجراء شود.
ماده ۳۲۱ – درصورتی که طرف دعوا تامینی بدهد که متناسب با موضوع دستور موقت باشد، دادگاه درصورت مصلحت از دستور موقت رفع اثر خواهد نمود.
ماده ۳۲۲ – هرگاه جهتی که موجب دستور موقت شده است مرتفع شود، دادگاه صادر کننده دستور موقت آن را لغو می نماید و اگر اصل دعوا در دادگاه مطرح باشد، دادگاه رسیدگی کننده دستور را لغو خواهد نمود.
ماده ۳۲۳ – در صورتی که برابر ماده (۳۱۸) اقامه دعوا نشود و یا درصورت اقامه دعوا، ادعای خواهان رد شود، متقاضی دستور موقت به جبران خساراتی که طرف دعوا در اجرای دستور متحمل شده است محکوم خواهد شد.
ماده ۳۲۴ – درخصوص تامین اخذ شده از متقاضی دستور موقت یا رفع اثر از آن، چنانچه ظرف یک ماه از تاریخ ابلاغ رای نهایی، برای مطالبه خسارت طرح دعوا نشود، به دستور دادگاه، از مال مورد تامین رفع توقیف خواهد شد.
ماده ۳۲۵ – قبول یا رد درخواست دستور موقت مستقلا قابل اعتراض و تجدیدنظر و فرجام نیست. لکن متقاضی می تواند ضمن تقاضای تجدیدنظر به اصل رای نسبت به آن نیز اعتراض و درخواست رسیدگی نماید. ولی در هر حال رد یا قبول درخواست دستور موقت قابل رسیدگی فرجامی نیست.
تبصره ۱ – اجرای دستور موقت مستلزم تایید رئیس حوزه قضایی می باشد.
تبصره ۲ – درخواست صدور دستور موقت مستلزم پرداخت هزینه دادرسی معادل دعاوی غیرمالی است.
از قانون حمایت خانواده
ماده۷ – دادگاه می تواند پیش از اتخاذ تصمیم در مورد اصل دعوی به درخواست یکی از طرفین در اموری از قبیل حضانت، نگهداری و ملاقات طفل و نفقه زن و محجور که تعیین تکلیف آنها فوریت دارد بدون اخذ تأمین، دستور موقت صادر کند. این دستور بدون نیاز به تأیید رئیس حوزه قضایی قابل اجراء است. چنانچه دادگاه ظرف شش ماه راجع به اصل دعوا اتخاذ تصمیم نکند، دستور صادرشده ملغی محسوب و از آن رفع اثر می شود، مگر آنکه دادگاه مطابق این ماده دوباره دستور موقت صادر کند.
منابع
